Niemand weet wat ik denk,
Niemand begrijpt wat ik voel.
Niemand weet van mijn pijn,
Niemand begrijpt wat ik bedoel.
Ik voel de tranen bij mijn ogen,
In mijn hart en in mijn keel.
Iedereen lacht en praat
Maar ik hou me stil.
Wel geliefd bij mensen,
De mensen van dit huis.
Maar ik voel me niet gebonden,
Niet geliefd en niet thuis.
Ik wil
Gewoon zo iemand ,
Die speciaal is tussen velen.
Waarmee je al je angst,
En je verdriet kan delen.
Gewoon zo iemand,
Die jou echt wil kennen.
Die met je knuffelt, je vasthoudt,
En jou eens kan verwennen
Gewoon zo iemand ,
Die jouw al zijn liefde schenkt.
Die luistert naar verhalen,
En er later nog eens aan denkt.
Gewoon zo iemand,
die alles in je ogen kan lezen.
Gewoon even iemand,
Waarbij je echt jezelf kunt wezen.