Na al die tijd, na zoveel jaar,
Wat was er nou eigenlijk van waar
De waarheid is de ontbrekende spil,
Zeg ik mezelf, wees maar gewoon stil
Maar stilte leeft niet in mijn lege hart,
Zolang ik jou nog mis met warme smart
Ons verhaal heeft bij mij nog steeds geen plek
Zeg ik mezelf, wat is dan de grens tussen normaal en gek
Zoveel gedachtes als ik heb zitten bomen,
Nog steeds kom je voor in mijn diepste dromen
Soms val ik in slaap met de gedachte aan jou,
Zeg ik mezelf, waar ben je dan toch nou
Wat het was voor jou, wat het was voor mij,
Het maakte ons uiteindelijk niet blij
Jou loslaten, was het moeilijkste van allemaal.
Zeg ik mezelf, niks leek meer normaal...
Zo uniek en zo kort, het heeft niet zo mogen zijn
Alletwee alleen achter en gevuld met enkel pijn
Boos was je op mij en wil me al die tijd niet meer zien.
Zeg ik mezelf, misschien dat het ooit verandert, dat beeld sindsdien
Jij vulde me aan, je was m’n maatje, alles onder één dop.
Ik was jouw wonder, maar eindigde ironisch... in een slechte mop
Ik heb de wereld gezien en kilometers gereisd,
Zeg ik mezelf, uit alle ervaringen... wat is nu het wijst
In het eind, blijft er maar één afstand,
Mijn ziel, die van jou... ooit onze band
Dit is niet hoe ik het voor ons wou...
Zeg ik je,
Liefste - ik hou nog steeds van jou.