ik heb het mijn mentor verteld, die geheim,
tussen mij en mijn vader.
waarom begrijpt mijn moeder en zusje dit niet?
eerst gaf mijn moeder het gvoel dat ze het begreep
waarom ik het wil zeggen.
vandaag zegt ze weer iets anders.
namelijk dat ik het niet moest doen, en dat mijn
mentor geen medelijden met mij heeft.
ik dacht van: wat is dit? hoe vaak moet ik het
haar uitleggen dat ik MEDELIJDEN HAAT!.
mijn moeder weet dat als iemand een sprankje
medelijden met mij heeft, dat al mijn trots
die ik heb gekrenkt wordt.
ik zocht liefde, troost, steun, en dat bij
mijn mentor.
als mijn moeder nou haar gevoel zou gebruiken,
zou ze het wel begrijpen en dat het niet
om medelijden gaat of aandacht zoeken.
maar nee, iedereen gebruikt tegenwoordig
het verstand, in plaats van het gevoel.
maar 1 ding zeg ik je, als je je verstand
gebruikt, kan jij je nooit gaan verplaatsen
in iemand anders.
zo simpel is het.
omdat ik zie dat het gevoel gebruiken verboden is,
probeer ik mijn verstand te gebruiken.
oom al is dit in strijd met mijzelf.
mensen verwachten het van mij.
iedereen.
waarom begrijpt niemand mij?
omdat niemand mij begijpt voel ik mij zo
alleen.
ook al zal ik door honderd mensen
in mijn buurt hebben die zielsveel van mij
houden, toch zal ik mij eenzaam voelen.
er is namelijk niemand die mij vanuit het gevoel
mij benaderd, en dit doet mij zo veel pijn.