Graag maakte ik de lange wandelingen
verkende gebieden en ontdekte wat nieuws
en jij liep graag
op een veilige afstand van de wereld
blind achter me aan
Sommige dingen veranderen nooit
andere met de dag
maar jij zegt telkens dat de veiligheid die ik je geef
die geborgenheid, die zorg
dat je dat van niemand anders kent
en dat je me daarvoor nodig hebt
Oh wat zou ik je graag geloven
je weet niet half hoe zeer ik wil
dat we elkaar in de armen vallen
maar we weten beide dat dat alleen in films gebeurd
en in boeken
en in mijn slaap
Maar oh het knaagt aan mijn geweten
als ik over je praat en lach als ik me bedenk
hoe jij ’s nachts tegen me aanrolde
op mijn matras na een filmavond
en dat ik dan mijn lach moest inhouden
om je niet te wekken
Terwijl jij met open mond dromenland bezocht
zorgeloos, precies zoals je was, vrij van narigheid
Je straalde een ongekende warmte naar me uit
Zoals alleen echte vrienden dat doen
en je haar rook naar shampoo
Die prachtige gouden krullen
Er was altijd een soort energieveld tussen ons
waardoor we elkaar van een afstand begrepen
maar de jaren verstreken en de vriendschappen ook
en de kloof tussen ons strekte zich uit
En dan denk ik aan hoe we altijd praatten
over jongens, modellen en al die meidendingen
en dan lijkt het alsof ik mijn benen niet meer voel
en van het een komt het ander
Want dan zie ik je voor me
hoe lomp je was, zo’n mooie jonge vrouw
En dan denk ik het lijkt wel alsof je
in een maand of 2
een halve meter bent gekrompen
en 30 jaar ouder bent geworden
Het is een nieuwe trend bij jou:
de ene rib overschaduwt de ander
je kunt gitaar spelen op je ribbenkast
en knikkers bewaren in kuilen waar ooit je heupen nog zaten
Je bent net een surfplank met gaten erin
wat jammer is, want wij waren altijd jaloers
op je boezem, dat weet je
Je lachend gezicht veranderde snel
in een depressieve grimas
geteisterd door een pijn die ik niet ken
En je pretogen zijn verlaten slagvelden van kou
Het lijkt wel alsof je geest je lichaam heeft verlaten
alsof het leven uit je is gelopen
tegelijk met dat beetje vet dat je had
Jij veranderde
Ik waarschijnlijk ook
Mij deed het geen pijn
en jou waarschijnlijk evenmin;
we wisten dat dat ooit zou gebeuren
Ik maakte laatst zo’n wandeling
snakkend naar een goed verhaal
ging ik over de grenzen
van de waarheid en de wetenschap
En toen ik dacht gevaar te horen
greep ik beschermend om me heen
Op zoek naar dat gevoel
dat deel van mijn instinct wat ervoor zorgt dat ik
me breed voor je zou opstellen om te zorgen
dat niemand je pijn doet
Maar je was er niet
Zoals je er al die tijd al niet bent
Het is alsof je iemand anders bent
maar ik weet dat je nog ergens zit
geloof me,
Vanuit het diepste dal, kun je alleen nog maar omhoog
En ik weet dat jij dat kunt
Tenslotte kon jij ook
Over de grenzen
van je Leven.
Lieve schat, ik weet dat je dit toch nooit zal lezen en dat er in de afgelopen jaren heel veel is veranderd tussen ons, maar we weten ook allebei dat niet alles is veranderd, dat hebben we laatst nog besproken. Ik wil eigenlijk alleen maar zeggen dat ik weet dat je het kunt en dat ik hoop dat je zo sterk kunt zijn om je ziekte te overwinnen.
We staan achter je.