Niets meer.....
Ik heb niets meer te vertellen
hier, aan mijn aardse gezellen.
Aan die wereldburgers,
wereldwurgers.
Ook niet aan nonnen en pastoren.
In hen is de aardse haat geboren.
Troosters in nood.
Ik ben de onnozele kloot.
De levende zielen.
Ik ben liever alleen.
Even knielen.
Dag mijn kind.
Jij werd bemind.
Gedreven naar de dood
door satanische mensen
Weer rijdt een trein voorbij.
in die flits neem ik
al die aardse ellende op mij.
Ik hoor de rails steeds luider zingen:
De mensen maakten gespleten mijn geest.
Daarom ben ik maar even op aard geweest.
Ik heb je niets meer te vertellen.