ik kende veel verdriet, pijn en angst
ik wou dat niet laten zien en
droeg steeds mijn masker,
niemand moest mij helpen
ik kon het wel alleen, dacht ik
jaren vergingen, ik bleef erin verdrinken
dieper zakte ik naar beneden
maar bleef mijn kracht gebruiken
om op mijn eentje door te zetten
drugs konden me helpen, ik voelde me een engel
het was allemaal schijn en bedrog
zo bleef ik verdergaan,
ik bleef vluchten voor alles en iedereen
maar toen mijn masker brak, brak ik ook
ik had hulp nodig
zo kon het niet langer
met die hulp ben ik iemand geworden
ik kon hier nooit van dromen
maar nu durf ik eindelijk te dromen, dat
ik iemand wordt en nog veel geluk zal kennen