Uitgemergeld zo lag zij daar.
De kanker had haar geveld.
Ik wou haar helpen maar
Zij werd te zeer door pijn gekweld.
Haar weerstand brak in d’ hoogste nood
Ik bood haar troost, het leed was groot.
Tot ze tevree haar ogen sloot
en ze genoot van de zoete omhelzing van de dood
Voor mijn moedertje overleden 8-december-1963
Quicksilver: | Maandag, december 08, 2008 16:13 |
Zo ontroerend raak geschreven! Lieve groetjes, dikke knuff dicky |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, december 08, 2008 14:33 |
wat mooi ontroerend geschreven je moeder vergeet je nooit he? gr.janny |
|
Ria -rimpeling-: | Maandag, december 08, 2008 12:48 |
Ontroerend mooi gedicht! liefs Ria |
|
red one: | Maandag, december 08, 2008 09:19 |
dieprakend.. Liefs red |
|
sunset: | Maandag, december 08, 2008 09:12 |
Droef-mooi herdenkeningsgedicht. Groet en mijn meelevende genegenheid, sunset |
|
lommert: | Maandag, december 08, 2008 07:34 |
die datum zal je altijd blijven heugen....moeders...stevige groet van mij willem |
|
hiljaa: | Maandag, december 08, 2008 06:35 |
intens herinnering tot russt is haar geest nu knufliefs--hiljaa-- |
|
Auteur: rovago | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 08 december 2008 | ||
Thema's: |