Muren begonnen in elkaar te vallen
stenen raakten van elkaar los
Een regen viel hard naar beneden
belandend op het kille mos
 
Scheuren in asfalten werden greppels
achter één daarvan kwam jij te staan
En ik wist: ik heb geen kans meer
dus ik moest je laten gaan
 
Mijn armen voelden de koude kilte
van de wind die over bleef
En nog steeds ben ik van mening
dat het een wonder is
dat ik nog leef.
 
Ik mis je,

Geschreven door
+lory+
Reacties op dit gedicht
+lory+ vindt het leuk als je reageert op dit gedicht

Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

little fly: Zaterdag, december 06, 2008 18:29
Een gedicht met veel waarde.. ik denk dat het heel goed is opgeschreven en je moet inderdaad blij zijn met wat je hebt.. het komt allemaal weer goed, Trust me,

Greetz,
Linda

Over dit gedicht
Auteur:  +lory+ Abbo 1Abbo 2GroeneSter
Gecontroleerd door:  christina
Gepubliceerd op:  06 december 2008
Thema's:
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de Gedichten-Freaks en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de Gedichten-Freaks blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door Gedichten-Freaks zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.

© Gedichten-Freaks 2024, alle rechten voorbehouden.