Stilte in het oog
als ogen zwijgen
in stilte van hemels zwart
is mijn hart kracht
ontembaar woest
gejaagd ben ik genadeloos
grillig als willekeur
mijn pad is niet gemeten
minder nog voorbestemd
ik neem en geef
al behoef ik niets
ik schenk leegte
verzamel tranen
zie mij verdwijnen in het niets
alles wat rest
is vaak alleen mijn naam
verbonden aan de oneindigheid
wie ik ben ?
niets !
wat ik was
ellende
en....
al zoveel ouder als de mens
niet de aarde
wel haar geest
***Wim****