Uit 'Herboren' (doorkopend gedicht)
... Zich vereenzelvigde met het lichaam.
De ziel moet heel zijn
Het verlangen is daar nog naar
het ander deel. Homo's en lesbo's
zitten daar mee behept. Hierdoor
zijn we allen voor een deel neurotisch,
want altijd gestoord in ons zijn als
(lichamelijk) man of vrouw. Deze
éénzijdigheid geeft ons problemen,
want in feite, heel diep in feite zijn
wij de twee. Maar, wij weten het
niet meer. Wij zijn het vergeten,
het is naar het onbewuste 'ver-
dreven'. Weggedacht, want het
zichtbare staat als een paal boven
water. De vrouw in ons, wordt
weggedacht, de man in ons bestaat
niet. Maar, ondertussen eist, hij of
zij, het bestaan op! De ziel moet
heel zijn! Zo is het geschapen!
Enkel in haar heelheid kan zij leven.
Volmaakt leven. De hunker naar die
heelheid blijft eeuwig bestaan, tot
zij weer heel is gemaakt. Eeuwig al
het leed, alle miserie die haar een-
zijdigheid teweeg brengt. De
eeuwige vijandschap, die veroorzaakt
werd door de ongehoorzaamheid aan
de wetten van het geschapene. De
eeuwige verwarring blijft, zolang de
ziel eenzijdig blijft. De geest van
het eeuwige leven kan niet komen,
zolang de ziel niet weerom heel
wordt gemaakt. De dood. De
eenzijdigheid zorgt voor de dood.
De ver-Aardste paren, twee mannen
of twee vrouwen, brengen het Aardse
leven (zonder zorgen). Maar, als niet
aan de voorwaarde wordt voldaan dat
het koppel man en vrouw met elkaar
paart, brengt het de dood als eindpunt.
Het Aards leven, het leven van het
lichaam is dan ten dode opgeschreven.
De natuurwet is daar. De natuurlijke
aandrift, kent geen onderscheid voor
wat cultuur heeft beslist.