Zonder vertrouwen
Zonder vertrouwen
Was ik nergens
Zonder vertrouwen in Hem
Stond ik niet waar ik nu sta.
Het voelt als heel diep in mijn ziel
Dat ik Hem leerde kennen
In het diepste van mijn pijn.
Door verdriet en rouw ter aarde viel.
Ik ga niet wekelijks naar een kerk
Maar vertrouw op dat diepe gevoel van binnen.
Ik geloof niet in de stilte van het doden
Zij zijn dichtbij, om ons te beminnen.
Hij houd van iedereen, ook van mij
Zijn helende handen en hart
Geeft mij het vertrouwen
Zit ik er doorheen… maakt Hij me weer blij.
Vertrouwen is wat je nodig hebt
Om te overleven in deze grote wereld
Vertrouwen in jezelf en die hogere macht
Met die twee samen sta je in je eigen Kracht.
hiljaa: | Zondag, november 16, 2008 11:56 |
het it hem zeker niet in gebouwen maa het innerlijk gevoel mooi verwoord knufleifs--hiljaa-- |
|
Hilly N: | Zondag, november 16, 2008 11:18 |
Wat een prachtig gedicht! Lieve groet, Hilly |
|
Jacky*: | Zondag, november 16, 2008 10:42 |
met kerst voelt het daar wel lekker hoor... maar geloven zit in jezelf he... niet in een kerk... dank je wel sunset! | |
sunset: | Zondag, november 16, 2008 10:39 |
Zo is dat. En on te geloven heb je, volgens mij ook, de wereldlijke kerken helemaal niet nodig. Liefs, sunset |
|
Auteur: Jacky* | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 16 november 2008 | ||
Thema's: |