De dood
geen mens die er tegenop kan
geen mens die kan bepalen
hoe alles loopt
de dood
pakt alles van je af
je leven, je liefde
alles gaat kapot
en dat alles
door één klein woordje
één klein woordje
dat alles kapot maakt
dat mensen uit elkaar haalt
en ze nooit meer bij elkaar laat komen
één woordje dat mensen laat lijden
dat mensen ongelukkig maakt
en dat alles
door één klein woordje
net als bij jou
je stond vrolijk in het leven
wandelde van Amsterdam naar Leeuwarden
soms wel honderden kilometers
en dat allemaal achter elkaar
tot die dag
jij ging naar het ziekenhuis
en toen
opeens
had jij kanker
kanker
een lelijk woord
een droevig woord
dat jou van mij afpakte
door die kanker
kwam de dood opeens dichtbij
geen vreugde meer
geen liefde
alleen maar kanker
je hele lichaam
onder de kanker
en niets hielp
het werd alleen maar erger
de hele dag moest je zitten
in je stoel voor de tv
wachten op de dood
die jou van mij zou afpakken
die jou leven zou beëindigen
en dat allemaal door één klein woordje
kanker
niets dat het kon stoppen
geen mens hield het tegen
maar toch bleef je sterk
nog steeds even lief
en zorgzaam
maar je kon gewoon niet meer
het leven was over
je hele lichaam vol
vol met kanker
het had gewoon geen zin meer
je kon niets
daarom besloot jij
in al je woede en al je verdriet
voor dat stomme woordje
dat jij niet meer wilde
je wilde niet meer leven
je kon niet meer leven
toen
die ene dag
was alles voorbij
opeens
was alles over
geen pijn meer, geen angst
geen angst meer voor wat er komen zou
geen angst meer voor de dood
want die was er al
en ik
in verdriet
en dat alles
door twee kleine woordjes
die jou van mij afpakten
en je nooit meer naar mij toe lieten gaan
die mij achter lieten
in mijn verdriet
door die twee kleine woordjes
was alles voorbij