Waarom wordt er toch altijd direct in één richting gedacht.
Als je op stap bent met iemand van het andere geslacht.
Kunnen vriendschappen niet tussen jongen en meisje bestaan?
Waarom denken de meesten dááraan?
Misschien hebben we gewoon een goede hechte band?
En waarom ligt dàt dan niet zo voor de hand?
Moeten we volgens de geldende waarden en normen,
automatisch een koppel vormen?
Wat is toch die obsessie van vele mensen?
Is het omdat zij zelf zulke goede vrienden wensen?
Het een ander misschien niet willen gunnen?
Gewoon vrienden, waarom zou dat niet kunnen?
Vroeger werd ik door dat soort vragen erg boos.
Maar als je dat zo ziet is er met JOU iets loos.
Ik maak me daarover al lang niet meer druk.
Plof gewoon naast je neer op die lege kruk.
En soms, om de mensen lekker te stangen,
gezellig naast elkaar aan de bar hangen.
Hele gesprekken worden gevoerd.
Ook voor een stevige discussie niet te beroerd.
En mensen die we verward achter lieten?
Dat is dan juist extra genieten.
Want van onderscheid tussen man of vrouw ben ik in deze niet gediend
Je bent gewoon een hele goede vriend.
En al kennen ze je vriendin, dan nog de vraag:
heb je ineens een ander vandaag?
Als men dat denkt word ik heel erg moe.
Dan heb je geen idee wie ik ben of wat ik doe!