We riepen wat we konden
geen klank kwam door de muur
binnen in de kamer nestelde zich
verlatenheid op de bank
Naar de deur werd gekeken
omdat we wisten dat er achter iets was
gezelligheid en een praatje
dat haar voeten gelegd had op een stoel
Op haar wachten we al uren
speelden met het wol
droegen angst bij ons binnen
die afvroeg komt zij snel
Ze was betoverend
een mannequin op het toneel
even beroerde ze
toen ze schreef ik kom gauw
ela: | Donderdag, oktober 30, 2008 00:29 |
Wachten kan nooit zo erg zijn als niet weten. ela |
|
Windwhisper: | Donderdag, oktober 30, 2008 00:24 |
weer een prachtig schrijven, wat een gevoel achterlaat, van almaar wachten op lieve groet Cobie slaap lekker Wijnand |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 30 oktober 2008 | ||
Thema's: |