Vies spelletje.
Jij speelt een vies spelletje.
Nee, ik doe daar niet aan mee.
Je doet zo onschuldig.
Het maakt me ziek.
Ik weet niet of je het ziet.
Maar je maakt mensen zo kapot.
Het is zo stom.
Dat ik je ooit als een vriendin zag.
Ik vertelde je dingen.
Vertrouwde en bouwde op je.
Ik kon toch niet weten,
dat je me zo liet vallen?
Ach, ik heb die dingen wel vaker.
Dat ik mensen vertrouw.
En ze me later verraden.
Waarschijnlijk hoort het bij het leven.
Maar wat ben jij gemeen.
En wat voor spel speel jij?
Wat wil je nu?
Moet ik jaloers op je zijn ofzo?
Je speelt het gemeen.
Doet onschuldig.
En beschuldigt mij van de dingen die jij hebt gedaan.
Het is misselijkmakend.
Je blijft liegen.
Je wilt je gelijk krijgen.
Dus blijft problemen maken.
De tranen vallen maar je houdt er niet mee op.
Maar ik weet het komt goed.
Morgen kom je jezelf wel tegen.
Dan laten ze je vallen.
En zal ik er ook niet meer voor je zijn.
Dus meisje huil nog maar.
Je bent me kwijt en je krijgt me niet meer terug.
Dit vergeet en vergeef ik niet.
Want je speelt onschuldigt maar liegt tegen beste vrienden.
Waar ben je mee bezig?!
«dinsdag 28 oktober 2008»