Het is niet makkelijk,
te leven zonder jou
Ik was altijd je alles,
je maatje, je vriendin, je vrouw.
Nu leven we apart,
ik zit hier, jij zit daar.
Het doet nog zoveel pijn,
het voelt allemaal zo raar.
Ik kon niet bij je blijven,
ik moest je laten gaan.
Dat kan niet zomaar,
zonder bij alles stil te staan
want niet alles was fout,
we hebben alles gedeeld.
Een mooie trouwdag in gedachten
het had niet veel gescheeld.
Maar het kwam er niet van,
en nu dan echt nooit meer.
We gaan alleen verder
en dat doet verdomde zeer.
Want we hadden nog dit
en we hadden nog dat,
maar ik denk nu,
dat dat er niet meer in zat.
Want wij leiden ons eigen leven,
al zeg je het lag aan jou
Met modder gooien heeft geen zin,
IK was jou altijd trouw.
Ik was altijd eerlijk,
Ik heb nooit gelogen.
Nu deed ik dat wel,
jij voelt je bedrogen.
Ik begrijp je pijn,
helaas maar al te goed.
Maar begrijpen heeft geen zin,
weet niet hoe ik het verlichten moet.
Ik blijf zeggen dat het me spijt,
voor wat ik heb gedaan.
Door alles bij elkaar,
Moest ik je laten gaan.
Het missen zal niet verdwijnen,
maar je blijft altijd in mijn leven.
Gelukkig komt dat,
Omdat wij elkaar Lina hebben gegeven