Een traan borrelt op,
komt tot uiting
en wordt weggeveegd,
door een zachte zoen.
De zoute smaak wordt weggenomen
door een liefdevolle zoen.
Haar hart bonst,
springt haast uit haar lijf.
Vol liefde,
geeft ze alles van zich.
Ze verlangt naar haar,
naar die zachte zoen,
die traan van geluk.
Waar dromen soms zo levensecht lijken,
daar komt de realiteit tevoorschijn.
Waar er daar een traan van geluk vloeit,
een zachte zoen gevoeld wordt.
Daar komt de traan van innerlijke pijn,
de zoen
die nooit gevoeld zal worden.
In die wereld,
daar sterft ze binnenin.
Om hopelijk ooit weer volop te leven.