Zo soms aan de keukentafel
zit mijn grootmoeder te mijm'ren,
vertelt zichzelf verhalen van toen
lang vergeten, toen alles anders was
Dan zie ik haar zitten, breekbaar
versleten, wit haar, rimpels,
haar magere knieen piepen knokig
vanonder de geblokte schort
Toch fladderen haar handen nog,
weliswaar een beetje bibberend,
rond de kleine knol, die genadeloos
wordt gejast door 't mesje
Als ze daar dan zit, vertelt, terwijl
de schil zich op de krant kronkelt
denk ik vaak: 'Menslief. Wat zou men
in Vlaanderen zijn zonder patatten.'