Leefde ik maar onderwater
Niemand bij me
Iedereen laat me
Niemand verlaat me
Geen gevoel, voor iemand
Geen houden van
Niks moois
Wat me toch kapot maken kan
Me tranen zijn onzichtbaar
Maar vol van verdriet
Waarom hoop ik op iets beters
Maar komt het niet
Verdronk ik maar in deze zee
de zee van tranen
Tranen van mijn eigen verdriet