zoals jij naar buiten kijkt
en ik me vasthoud aan de dingen
die misschien niet eens bestaan.
Ongemakkelijk wankel ik
van hier naar daar, terwijl jij
staat te wachten tot
de zon tevoorschijn komt.
Och, wat zou ik toch graag eens
mijn vleugels uitspreiden,
gewoon om eens te zien
hoe groot de wereld eigenlijk is.
Impulsen trekken aan me,
het is zo moeilijk te weerstaan
en toch blijf ik me vasthouden
aan de gelogen werkelijkheid.
Anouk*jee: | Vrijdag, september 26, 2008 12:25 |
mooi! x |
|
lommert: | Dinsdag, september 23, 2008 20:01 |
sterk schrijven...leest gebonden ...geen vleugels uit te kunnen slaan en vasthouden aan de gelogen werkelijkheid....liefs willem |
|
kerima ellouise: | Dinsdag, september 23, 2008 08:41 |
mooi geschreven Veerle....vasthouden aan ...moeilijk los te laten liefs kerima ellouise |
|
red one: | Maandag, september 22, 2008 18:58 |
Woeiii.. dit treft! alsof het mijzelf betreft. kgeef je een warme knuffel Veerle. Liefs Red |
|
Auteur: Veerle_L | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 22 september 2008 | ||
Thema's: |