Zo zwart als de nacht
Met heldere gele ogen
Een mantel van vacht
Zit daar onbewogen
Stil in het raamkozijn
Te staren naar buiten
Achter het gordijn
Voor de dichte ruiten
Midden in het maanlicht
Dat naar beneden schijnt
Precies door het raam richt
En duister verdwijnt
Maar vol donker vergoten
De schaduw in de nacht
Zit geheel vastbesloten
De zwarte kat op wacht