Opnieuw robot zou ik willen zijn
30 jaar niets voelen was zo fijn
geen hart dat men kan raken
geen gemoed dat men kan kraken
niemand kon bij mijn hart komen
daar konden ze enkel van dromen
Mijn hersens stuurden mijn gevoel
met maar één doel,
te blijven bestaan
ver van iedereen vandaan
Mij te beschermen in goede en slechte tijden
en álle gevoelens te vermijden
Wat zou ik graag die robot weer willen zijn
sommige 'vrienden' geven enkel pijn
welke input kan ik nu nog vertrouwen
hoe kan ik op deze onzekerheid bouwen
Fouten door gebrek aan ervaring worden niet vergeven
en keer op keer op doorgeweven.
Die robot wil ik niet meer zijn
ik wil voelen ook al doet het veel pijn
ik wil vrienden ook al word ik door velen bedrogen
en ook belogen
ook al word ik gekweld
en telkens weer door sommige vrienden geveld
elke keer kom ik terug
tot op het moment dat ik naar hen keer mijn rug
vanaf nu is het gedaan
en zijn ze uit mijn hart vandaan
Vanaf dat moment heb ik niet meer de nood om hen vriend te zijn
en doen hun daden niet meer zo veel pijn
Dit is mijn mannier om mezelf te beschermen
en niet te moeten moeten sterven van de pijnen
De paar echte vrienden die er zijn
maken het leven echt fijn
wij vergeven fouten
omdat we onvoorwaardelijk van elkaar houden
Voor hun warmte, steun, en eindeloos vertrouwen
wil ik hen bedanken en aan deze soort van vriendschap verder bouwen
Bedankt echte vrienden