Ik durf niet meer in zure appels bijten
want het gevoel van zwaarmoedigheid smaakt droog
naar stoffige spinnennetten die ik verwar in de tegenwoordigheid
van stamvormen in het hedendaagse en andere zeverwoorden.
help!!!
ik weet niet meer waar ik ben,
de spin klauwt naar mij en ik zweet bloed in doodangst.
De muren verdwijnen in sterke draden van onwil
en het plafond valt over mij in draden.
De draden verzwelgen mijn middel, er schiet niets meer over
van mijn buik maar dat is niet erg want ik moest toch afvallen
en nu zie ik tenminste mijn buikspieren eens al zie ik ze nog niet
in getrainde blokjes.
Acht ogen kijken me aan of zijn het er nu zes…
ik zie een beetje troebel, het lijkt wel of die onnozele spin
eerst knipoogt naar me vooraleer mij op te vreten,
blijkbaar ben ik nog zoet genoeg en eetbaar
en met één krachtige spuit, nog twintig keer zo groot als
die van de tandarts brengt hij mij tot de dood.
Ik dacht dat spinnen klein bleven en dat ik verzuurd was maar ik had het mis!
De spin was terechtgekomen in de grootste deeltjesversneller van de wereld
en had een nucleaire metamorfose ondergaan en de kleine babyspinnetjes waren
reuzen geworden en hadden hun aanval ingezet op…
10 September
note : de inspiratie haalde ik van mijn broer/dichter MG Poetry en van een grappig verhaal dat ik vandaag op mijn space las
Quicksilver: | Dinsdag, september 09, 2008 19:38 |
Wat mooi en grappig geschreven! Om je eerlijk te zeggen, van zure appels houd ik niet:p zowel figuurlijk en letterlijk! Knuffs,liefs fijne avond lieve Marc Dicky |
|
Littledolphin: | Dinsdag, september 09, 2008 14:30 |
geweldig geheel liefs barbara | |
Auteur: Yellow | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 09 september 2008 | ||
Thema's: |