Gisteren was het weer zo'n dag
De wereld grauw en grijs
Geen reden voor een lach
En een humeur zo koud als ijs
Vandaag zou ik het gevoel op papier zetten
Om het eens goed uit te leggen
Maar mijn humeur maakt korte metten
Met wat ik wilde zeggen
Gister zat mijn optimisme in mijn kleine teen
Hoe hard ik het er ook uit probeerde te trekken
Ik zat er zo hard doorheen
Echt alles kon me nekken
Nu probeer ik hier uit alle macht
Te schrijven over hoe zo'n baaldag aan me knaagt
Maar die donkere bui heeft vandaag geen kracht
Zelfs de herinnering is weggevaagd
Want jij was daar
En ik begrijp niet hoe je het doet
Zonder gemaar
Stroomt mijn optimisme nu door mijn bloed
Is het je geklets, of je lach op zich?
Of alle dingen die je doet?
Zodra ik in je armen lig
Is alles simpelweg weer goed
Doe je ding en lach je lach
Dat is wat ik van je vraag
Morgen wil ik namelijk weer een dag
En dan graag zo'n zelfde als vandaag