Joggen met de hond.
Het waren donkere tijden die licht beschenen in mijn hart.
We liepen samen op een drafje, elke dag de grijze wolken.
Dit was een plek van rust en genoegens, een Waaslandplek.
Je kon het riet zien waaien en keek naar een vlakte herfst.
De reuk van de herfst en het langzame stromende water
met in het midden een grote vochtige vlakte en geluiden.
De wind kon hard door mijn haren waaien en op sommige
plaatsen was het water maar enkele centimeters verwijderd.
De hond moest niet aan de leiband en liep in blijdschap mee.
De Schelde, de vlakte, de natuur, geluiden van de krekels
en van schapen, kippen en andere vogels, ouderwetse draad,
prikkelend aan handen en opletten voor de klem in bloed.
Op deze plek kon ik echt ademhalen, hier leek de tijd wel
honderden jaren stil te staan. Ik kon hier nadenken en de
filosoof uithangen maar koos uiteindelijk voor het geld.
Ik mis die tijd van rust, het voelde of God was aan mijn zij.
Dat was echter pijnlijke schijn want in een handomdraai volgde
een tijd waarin ik het grootste pak slaag kreeg van mijn leven.
Met de hond gaan joggen, het was leuk maar …
’t is voorbij.
CBR: | Maandag, september 08, 2008 08:14 |
Mooi geschreven Yellow.Even terug gegaan in de tijd. liefs cbr |
|
trucker klaas: | Vrijdag, september 05, 2008 02:51 |
het lopen leuk de afloop niet beperking door een ander doet verdriet mooi gedicht klaas |
|
K@trien: | Donderdag, september 04, 2008 21:42 |
je bent eventje terug gegaan in de tijd ... heerlijk ! Liefs Katrien |
|
Littledolphin: | Donderdag, september 04, 2008 18:30 |
prachtig dit yellow! liefs barbara | |
Dina-Anna: | Donderdag, september 04, 2008 17:45 |
Maar wel een mooie herinnering toch..! Fijn verwoord! Liefs Dina |
|
karinvangelder: | Donderdag, september 04, 2008 17:16 |
net als alles Yellow. alles in het leven duurt maar even , mooi verwoord hoor ! liefs , Karin. | |
Auteur: Yellow | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 04 september 2008 | ||
Thema's: |