Fluim à la Pollock
Mijn rauwruwe keel schraapt
het slakkenslijm van luchtpijpen
en gorgelgeloogde longblazen
trilhaarsgewijs richting mond
in spuien te spatten sputem -
spottend te splitten spuug dus:
een flutse fluim de wereld in
die toch al verkankerd is
en wegettert vol zweren.
het slakkenslijm van luchtpijpen
en gorgelgeloogde longblazen
trilhaarsgewijs richting mond
in spuien te spatten sputem -
spottend te splitten spuug dus:
een flutse fluim de wereld in
die toch al verkankerd is
en wegettert vol zweren.
Reacties op dit gedicht
| Anton van Amerongen: | Donderdag, september 04, 2008 12:50 |
| Hallo Windwhisper, het is ook wel de bedoeling dat je er een (beetje) van gruwelt, maar met een lach. Bedankt voor je reactie! Groeten van Anton |
|
| Anton van Amerongen: | Donderdag, september 04, 2008 12:49 |
| Hoi innerchild, bedankt voor je lovende woorden. Groeten van Anton |
|
| Windwhisper: | Donderdag, september 04, 2008 08:19 |
| gatsie ....het heeft wel wat, ik denk gelijk aan die mannen die buiten zo heerlijk ( niet dus) lopen te rochelen en te spuwen, of met de vinger op de ene neuskant de andere ins blauwe hinein snuiten brrrrrrrrr, je laat me gruwelen Goede morgen Glimlach liefs Cobie |
|
| Innerchild: | Donderdag, september 04, 2008 08:11 |
| Jakkes ! Maar ... wel sterk en krachtig geschreven. Ik kan dit schrijven wel appreciëren. Groet, Inner |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anton van Amerongen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 september 2008 | ||
| Thema's: | ||