verdween er een stukje liefde
elke keer als je schreeuwde
ging ik een stukje dood
elke keer als je mij negeerde
voelde ik mij zo eenzaam
zelfs nu
jaren later
proef ik de wrange smaak
van angst en verdriet
voel ik het gemis
van houden van
waarom
denk ik dan steeds
was ik zo’n slecht kind
Marousha: | Vrijdag, september 05, 2008 12:00 |
Heel mooi gedicht, kmoest er bijna van huilen... Als je maar weet nu dat je geen slecht kind was. Wat er gebeurd is, is niet jouw schuld. Maar het is rot om die liefde te moeten missen... Liefs Mariel |
|
kerima ellouise: | Vrijdag, augustus 29, 2008 19:41 |
herkenbaar...en het gemis blijft hunkeren naar die ouderliefde...hoe oud je zelf ook wordt...en het gevoel van nooit goeg genoeg zijn, slecht...dat wortelt zo diep dat ernaar graven soms hopeloos lijkt... knuf kerima ellouise |
|
Dina-Anna: | Vrijdag, augustus 29, 2008 17:10 |
Neen, geen slecht kind... slaan gebeurd uit onmacht van de ouder, jammer genoeg heb je de antwoorden nooit gekregen... ik gelukkig wel! Liefs en sterkte Dina |
|
lommert: | Vrijdag, augustus 29, 2008 11:26 |
dit doet zeer te lezen....en dat steeds moet verdwijnen;)..liefs willem |
|
Littledolphin: | Vrijdag, augustus 29, 2008 10:17 |
ontzettend rakend, en je bent zeker geen slecht kind geweest, slaan is zwakte van een menselijke geest liefs barbara | |
Windwhisper: | Vrijdag, augustus 29, 2008 09:58 |
Ik kan vanuit mijn hart jou verzekeren DAT WAS JE NIET slaan is onmacht en een gebrek aan woorden. liefs Kuzzz |
|
Auteur: inco | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 29 augustus 2008 | ||
Thema's: |