Bij deze schrijf ik voor jou een laatste gedicht
Waarmee ik hoop je enkele inzichten in mezelf te geven
Inzichten waardoor je meer begrip krijgt, meer zicht
Dat je begrijpt waarom ik zonder jou wil leven
Ik vraag me ergens af of het eigenlijk wel nut heeft
Ik heb je bepaalde dingen al zo vaak verteld
Maar iedere keer lijkt het alsof je er niets om geeft
Jij was vroeger mijn pappa, mijn held
Maar alles ging mis, je maakte alles stuk
Van de een op de andere dag ging je weg
Bracht je ons alleen maar ongeluk
En helemaal geen uitleg
We bleven met zijn drieën achter, gebroken en zonder vader
Maar toch hield ik nog van jou
Mama was boos en zag je als verrader
Ineens kleurde alle dagen zich grijs en vroeger waren ze zo mooi blauw
Ik hield van je maar ik begreep het niet
We verhuisden naar Nederland want er was niets dat ons nog in België hield
In mijn hart nam ik jou mee, weg van mijn vertrouwde gebied
Ik sleepte je mee rond, samen met mijn hart dat was vernield
Maar toch hield ik nog van je en geloofde oprecht dat jij dat ook deed
Jij beloofde vaak dat je kwam en ik wachtte geduldig af
Het waren toen de zwaarste tijden ooit, jij was zo wreed
Jij liet mij vallen, jij kwam niets na en je gedroeg je zwak en laf
Het was na al die loze beloften dat mijn haat begon
Ik was nog maar een kind maar al wel in staat om echt te haten
Jij had vast niet gedacht dat ik dat kon
Het was mijn manier van zelfbescherming nadat je mij voorgoed had verlaten
Mama zei altijd dat je wél van mij hield maar op je eigen manier
Misschien ben ik wel te veeleisend geweest
Maar het interesseerde me geen zier
Ik wilde dat je van me hield zoals mama, van je kinderen het allermeest
Maar het was jezelf van wie je het meeste houden kon
Niet je kinderen, je hield van ons als het je uitkwam
Mijn haat woekerde door nog sterker dan toen het begon
Want met elke leugen en gebroken belofte die mij door jou overkwam
Werd ik sterker en kwader
En nu zag ik jou ook als verrader
Nu je me had laten stikken zonder vader
Misschien dat je ergens schrikt van al die haat die ik jegens jou voelde
Maar ik hoop dat je inziet dat jij het was die me daartoe in staat maakte
Als je je beloftes was nagekomen dan was het gegaan zoals ik bedoelde
Het was mijn eigen vader die mij tot in het diepste van mijn hart raakte
Ik kon dat niet maar aan, het maakte me dood
Begrijp alsjeblieft dat jij mij vernietigde omdat ik zoveel om je gaf
En dat ik uit pure nood
Een muur bouwde van haat om veilig achter te staan en misschien was dat wel laf
Maar als jong meisje was dat het enige mechanisme dat ik had
Het enige dat ik kon en het laatste wat me restte
Ik was al die pijn door jou zo vreselijk zat
Dat ik deze manier uittestte
En deze manier werkte, je deed me geen zeer
Je kon er niet meer bij
Ik voelde de pijn niet meer
Jij was afgesloten door mij
Deze periode van haat heb ik inmiddels achter me gelaten
Ja heus ik wil je allang niet meer kwellen
Ik heb geaccepteerd dat mijn eigen vader me heeft verlaten
en ik heb een andere manier gevonden om mijn hart veilig te stellen
het is een volwassener manier dan haat en ook een stuk minder destructief
de simpelste manier om mezelf veilig te stellen voor jou
en ook bijzonder effectief
is omdat ik nu simpelweg niet meer van je hou
ik wil dat je accepteert dat dit is wie ik nu ben en niet anders
en dat ik niet meer van je houd of enige andere emotie voel
accepteer mij en de situatie die jij hebt gecreëerd en wees geen tegenstander
ik weet dat je het niet makkelijk vindt maar begrijp je dan nu eindelijk wat ik bedoel?
Wanneer ik zeg dat ik niets meer voel voor jou
Dat ik simpelweg niet meer van je hou
En dat ook nooit meer wil, het nooit zal toestaan
Ik mis jou niet in mijn leven dat heb ik al heel lang niet meer gedaan!