Zwijgend naar jou,
leef ik mijn leven,
in vele ogen, redelijk geslaagd.
Maar gelukkig,
weet niemand,
hoe dikwijls de melancholie toeslaat,
Sluipend,
als een dief in de nacht,
verwerk ik mijn verdriet.
De eenzaamheid,
die mijn gevoelens verteren.
slaan genadeloos in.
Wetend,
dat ik nog steeds
vertwijfeld een manier zoek.
Om,
jou te vergeten
en net te doen of het niet heeft bestaan.
Realiserend,
dat ik mij met kracht moet verzetten,
om jou uit mijn ziel te verbannen.
Omdat,
ik diep van binnen weet
dat je nooit van mij gehouden hebt.