Innerchild: | Donderdag, mei 29, 2008 14:44 |
Ieder sproetje is een kusje waard ! | |
ninodepino: | Donderdag, mei 29, 2008 13:29 |
en gelukkig heb je geen kleine ViVi-syndroom! :P | |
ninodepino: | Donderdag, mei 29, 2008 11:21 |
vivi je hebt je eigen geest en ja iedereen gaat dood giechel zolang het gaat;) kus! |
|
ninodepino: | Donderdag, mei 29, 2008 11:13 |
lief van je vivi aaaaaaaaaaaaaaaai :D... |
|
lommert: | Donderdag, mei 29, 2008 10:55 |
een is in dit geval die moederschoot;) | |
lommert: | Donderdag, mei 29, 2008 10:54 |
jij bent een nieuw mens; ''nooit geweest''..je had éen iemand''nodig om er te zijn;)...alles is van jezelf...en ben jij jezelf..je eigen ik;)...en mijn ogen en oren ...je mag altijd met mij meekijken kuss willem |
|
Klaes: | Woensdag, mei 28, 2008 20:55 |
indringend mooi leafs/klaes |
|
Quicksilver: | Woensdag, mei 28, 2008 20:17 |
Och lieve meis je raakt mij weer zo met je gedicht!Jij bent jij met of zonder sproeten. Jij bent een lief mens met een hart van goud! Liefs..kusssssss Dicky |
|
miepke: | Woensdag, mei 28, 2008 19:58 |
knap geschreven krijg een brok in mijn keel bij het lezen van deze angst groetjes marijke |
|
switi lobi: | Woensdag, mei 28, 2008 18:49 |
Je hebt niet gevraagd om die sproeten... wel om moederliefde. Jij draagt je hart en al jouw moederliefde in ere. Die sproeten zijn van jezelf lieve vivika. Hele dikke knuffff, switi lobi |
|
88: | Woensdag, mei 28, 2008 18:11 |
knap omschreven hoe angst voor erfelijke hebbedingetjes zich voortplanten in het brein.. | |
L.Bert: | Woensdag, mei 28, 2008 16:55 |
Ik blijf jouw schrijfkunst bewonderen, niet jouw pessimisme! Verfijnde Vivika-stijl, ja, dat wel. |
|
honingbijtje: | Woensdag, mei 28, 2008 16:37 |
en tot die tijd zal je er toch iets van moeten maken! helpt een knuffel|:P liefs |
|
appelboom: | Woensdag, mei 28, 2008 13:31 |
Harde woorden Vivika... stilmakend maar zo mooi geschreven... en die sproeten sieren je, vast en zeker ;) Liefs en een mooie dag, Vicky |
|
arie: | Woensdag, mei 28, 2008 12:41 |
Laat het beeld in de spiegel los en kijk nog eens goed naar jezelf.. Sproetjes? nou en? ze staan mooi en zijn lief om te zien Kom op, herpak jezelf en laat los wat niet van jou is... Leef jouw eigen leven en geniet van alle kleine dingen die het leven zo mooi kunnen maken Kus, arie |
|
kerima ellouise: | Woensdag, mei 28, 2008 12:32 |
misschien heb je wel de sproeten van je moeder...maar je bent nooit zij...jij bent jezelf...een eigen lief hart...zie verder dan de sproeten... heftig maar knap geschreven! liefs kerima ellouise |
|
Fairouz: | Woensdag, mei 28, 2008 11:58 |
volgens mij draag je heel veel pijn in je ? ik zie geen fictie staan en je schrijft het zo alsof je zelf zo voelt ? stilmakend....zonnige groet Fairouz | |
hiljaa: | Woensdag, mei 28, 2008 11:54 |
brrrrr.. nog wa wachten ze knufleifs--hiljaa-- |
|
red one: | Woensdag, mei 28, 2008 11:52 |
ja iedereen gaat dood, het gaat er alleen wel om hoe je het leven leeft. knuffffff red |
|
Auteur: vivika | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 28 mei 2008 | ||
Thema's: |