Telkens maar weer
Al die tegenslagen
keer op keer.
Ik word er zo ziek van,
het maakt me zo moe
Soms weet ik nog niet eens meer,
Wat ik denk of wat ik doe.
Het stapelt zich allemaal maar op
En wat ik ook probeer,
Het is zeker, mijn wereld staat nu op z´n kop.
Dat ik positiever moet denken,
Dat weet ik best.
Maar voor mijn gevoel is het op dit moment
allemaal verpest.
Ik wil gewoon niet opgeven,
Maar de verleiding is zo groot,
De pijn niet meer te verdragen,
Ècht compleet idioot.
(M. 15Jaar)