het witte paard dat ik zwart geschilderd heb
in galop rijdt het van mij weg
diepe sporen achterlatend in het wegdek
de weg naar mijn hart
een verscheurd hart
schoorvoetend loop ik terug naar
mijn vertrouwd stulpje
een met graffiti besmeurd hart
voor jaren aangebracht
moeilijk weg te vegen
door een schim van mezelf
mezelf dat niet ik is
geen prins waard is
vergeef me
prinsen van heel het land
ik ben maar een sterveling
ik leef nog kort en misschien ongelukkig
Auteur: Jasmijn Buysse | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 05 mei 2008 | ||
Thema's: |