het gebeurt steeds vaker
mn gevoelens worden onderdrukt
ik mag niks meer voelen
ik moe maar happy wezen
altijd maar een smile op mn face hebben
ik mag niet meer verdrietig zijn
ik mag mensen niet meer missen
ik weiger mn medicijnen nog te slikken
ik voel me er alleen maar vaag door
steeds maar weer elke dag
ik kijk naa anime plaatjes
dan denk ik aan ns 2
en dan pas merk ik hoeveel
ik jou eigelijk mis
elke dag voelde ik dat niet tot vandaag
de tranen vallen naar beneden
en zo ook in het schrift
het geeft aan dat ik niet zonder je kan
en ik graag bij jou wil zijn
ik hoor ook nog amper van je
ik wacht al te lang op een brief van je
steeds kijk ik weer bij de post en steeds
zit er weer niks bij
en dan denk ik bij mezelf
ben je me vergeten?
ben ik niet meer belangrijk voor je?
en steeds maar weer komen ze terug
ik wil gewoon niet meer leven
ik zou er zo grag een eind aan willen maken
maar ik kan het niet
dingen weerhouden me ervan
dingen zoals vrienden die je niet vergeten
die altijd wel reageren en terug schrijven
je doet me gewoon pijn
ik kan gewoon niet meer
ik ben op ik heb mn leen geleeft
en hier wil ik het beeindigen
het spijt me