Nu….
’t Verleden kan je gaan beheersen
dan wel de toekomst die je ziet.
Maar….toch wij leven in het heden.
Dat geldt en al dat and’re niet.
De schepping als cadans van ’t leven
daarin is ritme neergelegd.
Als wij ons op dat ritme richten,
wordtrust ons daarin toegezegd.
Stress, drukte, rennen, zorgen
vragen veel aandacht om ons heen.
Maar zelf kunnen wij daarin bepalen:
dat ene is voor mij alleen !
Ik kijk nu naar de mooie dingen.
Dat wat verwarmt, mij boeit, verblijdt.
Terwijl ik de gedachte zorgen….
niet meer wil zien en daag’lijks mijdt.
Zo kan een blad plots neergedwarreld
mij boeien in ’t patroon der sporen.
Een landschap van heel hoog bezien
mij als een wonder gaan bekoren.
Nu….weekt mij los van vele dingen
die onoplosbaar kleven aan
’t mysterie van mijn daagse denken.
Nu levend …breekt het leven baan.
th.