De wereld was te bruutNog steeds fluister 'kjouw naam zachtjij fluistert zacht terugmisschien wel uit de hemelde engel achter mijn rugJij gaf mij eigenwaardejouw liefde raakte diepnooit vond ik ooitjouw evenbeeldje sterke zijn naast mijjouw armen die mij tildeen jouw kindjedat stilletjes groeide in mijNooit mocht ik het aanschouwende wereld was te bruuthet leven wat wij deeldenwas liefde absoluut...ik fluister nog steeds zachtjesen weet dat jij me hoortjij die mijn leven reddegezonden uit de hemelwerd mijn gebed verhoordJannie
sunset: | Maandag, maart 31, 2008 23:14 |
Zo vertrouwend, gelovend mooi dit. Liefs en warme knuf, sunset |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, maart 31, 2008 14:14 |
ben er stil van...... | |
dichterbij: | Maandag, maart 31, 2008 13:53 |
hoe mooi liefdevol maar ook met veel pijn geschreven. sterkte en een lieve groet |
|
Tineke Wilgenburg: | Maandag, maart 31, 2008 13:46 |
wat intens dat je hier hebt geschreven gewoon zomaar even een knuffel van mij voor jou! lieve gr Tineke |
|
fortuna: | Maandag, maart 31, 2008 13:35 |
erg droevig, stilmakend en gevoelig. Liefs |
|
Windwhisper: | Maandag, maart 31, 2008 13:09 |
Ontroerend Jannie, ik knipper wat tranen weg Begrijpen doe ik het, ik heb heel veel leed gezien. Heel veel liefs van mij Cobie Kuzzzz |
|
Auteur: Jannie Hoogendam | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 31 maart 2008 | ||
Thema's: |