Evenmens…
Mijn tranen
stomend stromend over deze aarde
waar je tot stof vereeuwigd raakt
Voedende tranen
kleuren de lente
bloeien naar leven
wat jou zo eeuwig maakt
Jouw lichtende liefde
ligt toch nimmer begraven
Stralen
ze weven zich door de bomen
glinsteren in dit ijzig wit
gitzwarte krijsende kraaien galmen
de koude zwijgende stilte voorbij
je glimlach
je stem
je zicht
rust maar
je leeft nog diep
binnen mij…
nana: | Donderdag, maart 27, 2008 23:11 |
intense verbondenheid, dat stopt niet bij de dood.. prachtig verwoord! |
|
lommert: | Zondag, maart 23, 2008 20:58 |
diep innerlijke ''afsluitende''woorden.....zo ik voel;)liefs willem |
|
Artifex: | Zondag, maart 23, 2008 20:03 |
Rakend mooi zacht... Liefs en sterkte, Artifex. |
|
MayadeBij*: | Zondag, maart 23, 2008 20:02 |
intens.. x | |
Auteur: xavion | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 23 maart 2008 | ||
Thema's: |