Zo lang geleden,
de bomen in het bos
zacht waaiende in de wind.
Pas nu laten ze het
los
Een zee van wensen
en brandende verlangens
banen zich een weg door
landschappen; worden steeds
langer
Vierduizendendrie wensen
worden gescheiden door de
brandende atmosfeer.
Verdolven bloemen zijn
hier nimmer gekend
Drie kansen verspild,
door de man die het kan
aan het eind van de afgrond;
de plek onder de wolkenflarden.
Als een dag
zonder nacht.