Ons
jij en ik, we maken het erger voor elkaar
uren turen naar bomen, uren turen naar gras
tijd verliezen op een moment dat het kan
denken aan gisteren maar vandaag leven
dat op een dag dit alles mag gedaan zijn
we volgen een spoor dat nergens heen leidt
diep in de bossen van de hedendaagse stad
waar vogels auto's zijn geworden
waar bomen betonnen bunkers zijn
die me steeds opnieuw aan je doen denken
geen idee waarom
zo kan het niet langer, elkaar te graag zien is moeilijk
elkaar te graag zien is makkelijk
dubbele gevoelens die je lijf uitputten, maar telkens opnieuw
komt de energie terug, elke dag
zuinige oostenwind, gulzige noorderzucht, stormachtige zuidwester
geen woorden die beschrijven hoe het dondert in men hoofd
hoe het bliksemt in men hart
er moet een oplossing zijn voor het probleem ons
maar laat dit nog even uitblijven
het is veel te plezant.