Kwaad
spreken van verdrongen pijn.
Vloeken tieren, het lijkt wel ketters,
maar ergens voelt die kwaadheid fijn.
Om die kwaadheid te gaan voelen
moest ik eerst heel eerlijk zijn.
Kon er vroeger niets van zeggen
want toen was ik nog te klein.
Ik vervloek nu wat ze deden
Wens ze langzaam naar de hel
Eerst heb ik nog lang gebeden
Maar verketter ze nu wel.
Kwaadheid woekert, vloeken wellen,
laat het me ooit geheel met rust?
Oud geworden gaan ze mij vertellen
Dat het leven ze heeft uitgeblust.
Ze vragen nu om mededogen
om begrip en medelij
Ik kan ze echt niet langer dogen
Langzaamaan word ik weer vrij.
Het kind in mij dat zij eens doodden
hervond zijn stem in diepe pijn.
Gevonden onder hopen slagen
Geweld, terreur en puur venijn.
Al hun pijn en angst gebruikend
om het kind de baas te zijn.
Dat was voor het kind toen fnuikend.
Ik kon gewoon mezelf niet zijn.
Nu wat ouder en veel wijzer
laat ik ze langzaamaan weer gaan.
Maar ik zal echt nooit vergeten,
wat ze mij toen hebben aangedaan.
Auteur: empty-hands | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 03 maart 2008 | ||
Thema's: |