Één onverklaarbaar maar waar gevoel,
wat mij misleid tot één van mijn diepste gedachten.
Één heersende lusteloosheid,
langzaam verdrinkt het duister met zijn donker mijn doel.
Terwijl ik weg val in de diepte van mijn gedachten.
oneindige al beantwoorde vragen,
keren, draaien zich steeds maar weer..
Herhalen zich,
keer na keer.
langzaam legt de realiteit zich naast me neer.
zoals drijvend wrakhout,
drijf ik roekeloos in mijn gevoelens rond.
Overspoelt door golven van lust en van waan.
Mijn innerlijk werkelijkheid,
dringt zich steeds meer binnen om in deze gedachte te bestaan.
Het lijken wel nachten waarin ik moet wachten om te trachten naar iets dat mij nu zou kunnen verzachten.
een misleidende gedachten....
het was al zo lang geleden.
had het al geplaats als in herinnering in mijn verleden.
want wat die gedachtens bij mij deden....
Het was de eerste echte keer dat ik naar god had gebeden.
Zo'n onverklaarbaar maar waar en werkelijk gevoel.
Het misleid me weer naar die gedachten.
Lusteloosheid, geen dromen,
geen realiteit, wat mij niet laat leven.
Jij!! wat mij deze gedachten steeds maar blijft geven.
Mij laat streven.
Naar jou....
wat mij niet wou.
Speel je met mijn gevoelens.
dat gevoel van dat ik van je hou.
wat ik heb verborgen en bedekt in die ene diepe gedachten.