Ik zie in de verte
een wit schijnend licht
mijn bron van inspiratie
de zin van dit gedicht
ik zit in de bus te schrijven
met mensen om mij heen
lezen, starend, rijdend
ver kijkend van mij heen
Onze ontmoeting
dat is waar ik aan denk
Zo positief ervaren
een vreugedevol geschenk
Ik kan het niet verklaren
zo onervaren als ik ben
dat ik je wel wil zoenen
zoals ik je ken
Zoekend naar het antwoord
op de vraag van ons bestaan
verdrink ik in je ogen
wil je nooit meer laten gaan
De zin van het leven
verbloemd door jouw bestaan
je bent het begin, het midden en het einde
Van een liefde dat nooit zal vergaan