Zwanen achter de glazen horizon,
Zo breekbaar in het goud.
Gevlochten in het begon
Is daar de eerste fout.
Samen dansend op het meer
Perfectie in hun ogen
Toch falen ze iedere keer
Want alles is gelogen
De veren zijn kapot gekerfd,
Verwoest door het verleden.
Pijn is te laat geërfd
Woede in het ijs besneden.
Deze dans lijkt zo perfect
Vloeiend in stralen van het licht
Het blauw zo goed belet
En dit is dan het hele zicht..