Voor mij zal je altijd nog die ene blijven,
Waarvoor ik mijn leven heb gegeven,
Van wie ik zielsveel gehouden heb,
Maar nu kan ik het allemaal niet meer naleven…
Nooit bij stilgestaan dat er een einde aan kon komen,
Een stille gedachten die vervaagt,
Soms nog een klein beeld in een van mijn dromen,
Maar dat wordt allemaal langzaam bedaagd…
Het wordt tijd dat jij beseft wat er al die tijd in mij omgaat,
Woede, boosheid en tranen van verdriet,
En dat je dan ook bedenkt dat jij het hebt veroorzaakt,
Toen jij mij in die tijd verliet…