We lachten samen, we huilden samen.
Het ging goed tussen ons, heel goed.
Maar nu niet meer en het komt nooit meer terug volgens jou.
Dankzij jou doe ik weer dingen waarvan ik reeds vergeten had
hoe leuk ik het vond.
Ik vond mijn oude ik terug.
Door één zin, in één seconde werd de gouden, zijden draad
die onze harten verbond in brand gestoken.
Onze harten staan voor de helft vol brandwonden.
Wie weet is het waar als men zegt dat tijd alle wonden heelt.
Ik vergeet onze herinneringen niet en huil mezelf in slaap.
Het ergste is dat ik je soms zie en over je droom.
Dan gaat een ijskoud mes door mijn hart.
Het kerft in onze vriendschap en onze liefde om dan vast te lopen in de brandwonden en de kleine haatgevoelens die mijn hart vermorzelen.