“Gelukkig”, zo voelde ik me nooit
te veel roet in m’n zelfvertrouwen gegooid
te veel gesnauw naar m’n hoofd
en ik had het nog wel aan mezelf belooft;
“laat je niet kennen, schelden doet geen pijn”
Ik faalde; en wou mezelf niet meer zijn.

Heb het allemaal te danken aan jou
De tranen die over m’n wangen stromen
Terwijl ik schreeuw; kappen nou!
Al m’n zelfvertrouwen door jou afgenomen.

Na elke klap die je me geeft
Vind je jezelf ietsje stoerder
maar ’t effect dat ’t op mij heeft?
Elke dag voelde ik me beroerder.

Weet dat ik je dit nooit zal vergeven
Je hebt me te naar het randje gedreven
Klaar om naar beneden te springen
Alle gedachten aan jou verdringen
Weet dat ik slechts één ding duidelijk wil maken;
Niemand moet zich ooit nog door jou laten raken

De tranen die over m’n wangen blijven rollen
Terwijl ik vermoede pogingen doe je te stoppen,
Mijn ogen rood, mijn lippen opgezwollen
Nergens waar ik me voor jou kon verstoppen

Nu 2 jaar later gebeurt dit alles niet meer.
Denken aan jou doet me nog klote zeer
Maar nu hoef ik je niet meer te ontwijken
Jij zult in jouw leven toch niets bereiken.

Je denkt nu misschien dat ik je verafschuw
Maar dit is míjn moment, dat ik joú naar de rand duw
Want uiteindelijk heb je me slechts sterker gemaakt.
Dus bedankt! dat je me zo vaak hebt afgekraakt
Bedankt! voor mijn gevoelens die ik verzweeg.
Bedank míj maar, voor alle aandacht die jíj destijds kreeg.