'Ookal lijkt het anders,
het is hetzelfde.
Ookal is het hetzelfde,
het lijkt anders.'
De regen tikt zijn dikke
druppels tegen het raam en
laat zijn donderbuien strijden
tegen de wolken boven de lucht.
De jongen schrijft zijn verhalen
terwijl muziek in zijn oren klinkt
hij schrijft over het verre verleden
waarin hij in stilte werd bemind
Hij schrijft met een zwarte pen,
waarvan de inkt uitloopt tot een
veeg in het midden van het blad.
Zijn schrijfsel in onleesbaar maar
iedereen weet wat er in de laatste
zin gestaan moet hebben:
'Het spijt me'