Het grassprietje…..
Zo voor mij op het grasgazon
duizenden groene sprieten
die stuk voor stuk opschieten
afhankelijk van wind en zon.
Ach een zo’n spriet
tussen de duizendtallen
die zo alleen niet op zal vallen
maar toch daarin zijn plek geniet.
Een grasmachine , zonder ontzag
vernielt de grasspriet voor mijn ogen
maar zonder mens’lijk mededogen
herrneemt hij groei als met een lach.
Er is de mol en zijn de honden
maar ondanks die belemmering
kruipt hij omhoog niets in ’t geding
de tegenslagen te doorgronden.
Geen hitte, noch de waterlast
doet afbreuk aan zijn groei vermogen
zijn wortels heel diep weggezogen
vormen de kracht waarin hij wast.
Zo mogen wij als mens dan kijken
tussen millioenen in op aard
dat God ook ons steeds heeft bewaard
in Hem ligt ons verrijken.
th