Plaats voor ’t nieuwe leven.
Enkel de honderdjarigen hangen nog aan de bomen.
De storm met zijn brute kracht heeft de anderen meegenomen.
Zij klampen zich aan hun levensboom, maar ach, zij zijn reeds dood.
En leven zonder leven is honger zonder brood.
Zij moeten zich verzoenen hun greep verliest zijn kracht.
Hun kaarsje dooft, want Hein berooft hij heeft ze in zijn macht.
Als straks de nieuwe lente komt dan zijn zij het verleden.
Dan is er plaats voor blaadjes zacht, juist dat maakt ons tevreden.
Roger 14-11-2007
Fairouz: | Woensdag, november 14, 2007 12:34 |
alles zo dicht bij elkaar leven en dood. Mooi !! Liefs Fairouz | |
black devil: | Woensdag, november 14, 2007 11:49 |
schitterend beschreven geen woord is niet waar -xxx- black devil |
|
lommert: | Woensdag, november 14, 2007 11:39 |
indenkend mooi gedicht...over oud en nieuw...graag gelezen stevige groet willem |
|
*Ria Klein Herenbrink* Raira: | Woensdag, november 14, 2007 11:02 |
prachtig hoe je het leven laat zien ...leven en dood en herleven door de seizoenen liefs Ria |
|
Windwhisper: | Woensdag, november 14, 2007 10:47 |
seizoenen gaan en komen net als de balaadjes aan de bomen liefs Cobie Kuzzz |
|
honingbijtje: | Woensdag, november 14, 2007 10:43 |
Wat een pracht gedicht. Ik moet opeens denken aan een Bijbelvers...indien de graankorrel sterft, brengt zij veel vrucht voort. liefs honingbijtje |
|
Auteur: rovago | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 14 november 2007 | ||
Thema's: |