Bekertjes mos……
Je moet er echt voor op je knieën
zo ragfijn , onbeduidend klein
maar daarbij bukkend dan ontdekken
hoe mooi het tere toch kan zijn.
Lichtgroen , een grillig oppervlak
daar tussen door de kleine stelen
met op de top een bekerschaal
geopend om iets uit de delen.
Een micro kosmos fijn bedraad
genesteld tussen plant en gras
je dwingt om even stil te staan
en zo haar wezen las.
Juist ’t kleinste tussen al het groot
heeft zo eigen bekoring…..
is zeker onze aandacht waard
gevoelig voor verstoring.
th.