laat zacht haar ogen breken
een kastdeur kraakt
de klok verstaat het tikken
van zijn slag de tijd
telt uren rustig af op
tonen van haar eindigheid
zon verschiet in kleur
laat stofjes dansen
in de willekeur van lucht
de geur van lang geleden
herkenbaar in gebeden
we zitten stil gevangen
in het broze lijden
lippen smakken in het
delen van de dorst
zien haar afgelegde trots
een zuster gaat ons voor
een kaars de handen klaar
het middaglicht laat zacht
haar ogen breken
wij blijven over met elkaar
wil melker
07/11/2007
maria : | Woensdag, november 07, 2007 10:36 |
ontroerend... liefs, maria |
|
hiljaa: | Woensdag, november 07, 2007 09:39 |
intens sterk droef geschreven sterkte knufleifs--hiljaa-- |
|
sunset: | Woensdag, november 07, 2007 08:42 |
Stilmakend dit delen door jou. Groetjes en mijn meelevende genegenheid, sunset |
|
Annemieke van der Ven: | Woensdag, november 07, 2007 06:20 |
Rakend... sterkte... Liefs... |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 07 november 2007 | ||
Thema's: |